Maximilien Robespierre

Maximilien Robespierre
45. Presidente de la Convención Nacional (es) 4 xunu 1794 - 19 xunu 1794 ← Claude-Antoine Prieur-Duvernois (es) - Élie Lacoste → 26. Presidente de la Convención Nacional (es) 22 agostu 1793 - 5 setiembre 1793 ← Marie-Jean Hérault de Séchelles - Jacques Nicolas Billaud-Varenne (es) → miembru de la Asamblea Nacional francesa
Vida
Nacimientu	Arras, 6 de mayu de 1758[1]
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Muerte	París, 28 de xunetu de 1794[1] (36 años)
Sepultura	Cementerio de los Errancis (es) Catacumbas de París (es)
Causa de la muerte	decapitamientu
Familia
Padre	François de Robespierre
Casáu con	ensin valor
Hermanos/es	Augustin Robespierre Charlotte Robespierre (es)
Estudios
Estudios	Liceo Louis-le-Grand (es) (1769 - 1781) Grado de Derecho (es) : derechu
Llingües falaes	francés[2] italianu
Oficiu	políticu, abogáu, periodista, revolucionariu
Participante Revolución Francesa
Llugares de trabayu	París
Premios	ver Concours général
Influyencies	Jean-Jacques Rousseau
Creencies
Relixón	deísmu
Partíu políticu	Jacobinos (es)

Maximilien François Marie Isidore de Robespierre,^[3] más conocíu como Maximilien Robespierre^[4] (Arres, 6 de mayu de 1758-París, 28 de xunetu de 1794), foi un abogáu, escritor, orador y políticu francés moteyáu «l'Incorruptible». Foi unu de los más prominentes líderes de la Revolución francesa, diputáu, presidente de la Convención Nacional en dos oportunides, xefe indiscutible de la faición más radical de los xacobinos y miembru del Comité de Salvación Pública, entidá que gobernó Francia mientres el periodu revolucionariu conocíu como el Terror.

Robespierre, xurista d'oficiu, empecipió la so carrera como xuez penal de la diócesis d'Arres,^[5] amás d'exercer como defensor llegal, especialmente de los sectores más quitaos, lo cual, xunto cola so entós fuerte oposición a la pena de muerte y la notoriedá qu'atropó como escritor, convirtióse nunu de los más bultables abogaos d'Arres. La so fama llueu lu llevó a la política, resultando electu diputáu pol Tercer Estáu nos Estaos Xenerales en 1789, empobinándose dende entós escontra un rápidu ascensu políticu, hasta algamar la presidencia de la Convención Nacional y tresformase n'unu de los más poderosos líderes de la Revolución.

Ente 1793 y 1794, lideró'l denomináu «Reinu del Terror», mientres el cual gobernó Francia de forma autocrática, sumiendo al país nun periodu de persecuciones polítiques, incertidume xeneralizada y continues execuciones por traición, sedición, combalechadura, ente munchos otros crímenes. Esti periodu presentó a un Robespierre firme, autoritariu y decidíu a purificar a Francia de cualquier opositor a la Revolución, llegando a xustificar na so defensa l'usu de la pena de muerte a la que tanto s'opunxo nel pasáu.

Finalmente, tres la muerte de Danton, desencadenáronse una serie de divisiones polítiques dientro de la Convención Nacional, y Robespierre reaccionó concentrando cada vez más poder nel Comité de Salvación Pública. Esto namái agravó entá más la situación, provocando qu'un cuerpu de soldaos opuestos a les sos polítiques asaltaren el Conceyu de París, onde él y dellos de los sos allegaos s'atopaben. Mientres l'asaltu, resultó mancáu nel quexal en circunstancies inciertes. Foi arrestáu y guillotináu'l 28 de xunetu de 1794 (10 de Termidor) xunto a ventiún siguidores.

Robespierre acabó venciendo a la so cayida política causada pola mesma inestabilidá qu'él mesmu xenerara. La so muerte foi siguida d'una reaición termidoriana que desmanteló'l réxime del Terror y fixo añicos el gobiernu puramente revolucionariu, que foi reemplazáu pol Direutoriu, de calter más conservador.

1. ↑ ^{1,0 1,1} Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
3. ↑ Walter, Maximilien de Robespierre, p. 14: «Mme Robespierre met au monde un enfant de sexe masculin qui reçoit les prénoms de Maximilien-Marie-Isidore.»
4. ↑ Ernest Hamel, tome 1 (1865), p. 10. Il signale que les Robespierre (puisque bourgeois inscrits depuis plus d'un siècle, d'abord à Carvin puis à Arres) appartenaient au 3e Ordre ; que son grand-père et son père signaient « Derobespierre » (manière commune à tous les noms « à particule » de l'époque, celle-ci ne signifiant en aucun cas la noblesse) ; que ce nom, dans les actes de famille, est écrit tantôt en deux mots, tantôt nun seul. Selon lui, il aurait fait supprimer sa particule, parce que seule « la seconde partie de son [s'était gravée] dans la tête et dans le cœur du peuple ». En tout cas, nous ne connaissons aucun exemplaire d'époque où le nom figure écrit sans la particule (Robespierre signe ses premiers ouvrages (plaidoiries) sous son nom complet, notamment). Cette orthographe réduite est vraisemblablement posthume.
5. ↑ Walter, Maximilien de Robespierre, páxs. 31-32. Composée d'un bailli et de cinq avocats, la Salle épiscopale d'Arres, ou Prévôté de l'évêché, assurait la haute, moyenne et basse justice dans la ville d'Arres, Le bourg de Vitry, Le village de Marcœuil et, en partie, 26 paroisses de la région.